Arie Krijgsman - 31 maart 1946
v.l.n.r. Soepi-Hennie-Arie en Soeprina
Ik ben geboren in de Lingestraat 18 te Dordrecht. Daar heb ik gewoond tot mijn 8e maand waarna ik als baby met mijn ouders op 6 december 1946 naar Indonesië ben geëmigreerd en we zijn neergestreken in Soerabaja op Java.
Ik heb daar een goede jeugd gehad, en ben dan ook min of meer opgevoed door de Babu's.......(babu = meid)
Mijn vader noemde de babu's Soeprina en Soepi.
Soeprina was de kindermeid en Soepi was er voor de keuken, dus de kok (en daar wist ze raad mee want daar heb ik sambal leren eten)
Met de babu's kon ik het heel goed vinden, want als blank ventje was ik daar een beetje de Tuan Basar (de grote mijnheer). Ik was min of meer een kleine klapperjavaan !, en ben er dan ook best wel verwend!
Als blank hummeltje wond ik de Babu's om één vinger...... ik hoefde maar te wijzen en het werd al gedaan ! Ik liep daar dan ook altijd op mijn blote kakkies (voeten) maar naar school moest ik schoenen dragen, waarbij ik maar hoefde te kijken of de Babu knielde al om te helpen met het aantrekken.
School: Ik heb er geruime jaren op de Tegalsarischool gezeten, doch weet daar niet zo veel meer van te vertellen. In mijn beleving is het een school geweest met een enorm lang platje en een enorm schoolplein van harde zand en stof.
Ook herinner ik het kop en staart knikkeren op school.
Op school leerden wij er twee talen, n.l Nederlands en Bahasa Indonesia.
Naar mate ik ouder werd sprak ik het dan ook vloeiend.
Verlofperiode
In deze Soerabaja periode ben ik twee keer met verlof geweest naar Nederland !
Nederland 6 juli 1950 en terug in Indonesië op 12 april 1951
Nederland 6 december 1954 en terug in Indonesie 25 mei 1955
Ik heb daar een goede jeugd gehad, en ben dan ook min of meer opgevoed door de Babu's.......(babu = meid)
Mijn vader noemde de babu's Soeprina en Soepi.
Soeprina was de kindermeid en Soepi was er voor de keuken, dus de kok (en daar wist ze raad mee want daar heb ik sambal leren eten)
Met de babu's kon ik het heel goed vinden, want als blank ventje was ik daar een beetje de Tuan Basar (de grote mijnheer). Ik was min of meer een kleine klapperjavaan !, en ben er dan ook best wel verwend!
Als blank hummeltje wond ik de Babu's om één vinger...... ik hoefde maar te wijzen en het werd al gedaan ! Ik liep daar dan ook altijd op mijn blote kakkies (voeten) maar naar school moest ik schoenen dragen, waarbij ik maar hoefde te kijken of de Babu knielde al om te helpen met het aantrekken.
School: Ik heb er geruime jaren op de Tegalsarischool gezeten, doch weet daar niet zo veel meer van te vertellen. In mijn beleving is het een school geweest met een enorm lang platje en een enorm schoolplein van harde zand en stof.
Ook herinner ik het kop en staart knikkeren op school.
Op school leerden wij er twee talen, n.l Nederlands en Bahasa Indonesia.
Naar mate ik ouder werd sprak ik het dan ook vloeiend.
Verlofperiode
In deze Soerabaja periode ben ik twee keer met verlof geweest naar Nederland !
Nederland 6 juli 1950 en terug in Indonesië op 12 april 1951
Nederland 6 december 1954 en terug in Indonesie 25 mei 1955
Tijdens één van de verlofperiodes hebben we gevaren met de S.S Oranje. Ik vermoed dat deze foto uit 1950/51 is geweest .......
Arie op zijn hobbelpaard op het
kinderdek van de Oranje.
Arie op zijn hobbelpaard op het
kinderdek van de Oranje.
Registratie.......
Schriftelijk registratiebewijs.
In Soerabaja heb ik gewoond in de Kapoeasstraat, Jl. Begawan, Jl. Prapantja en in de Jl. Bogowonto; naast ons woonde Didi mijn vriend,....zijn moeder maakte altijd heerlijk Katjangitjusoep.
( zoete groene sojabonen soep ) Zijn vader werkte bij de politie, helaas heb ik verder daar geen herinneringen meer van
Tegenover ons huis was een gebied van de KNIL !......., in mijn beleving was het een oude kazerne omgeven door een gigantisch groot bambu hekwerk.
Als iemand mij er meer over kan vertellen?,..... stuur dan even een mailtje door op de button te klikken !
Hierboven zie je ons huis in de Kapoeasstraat
Ook heb ik nog beelden van de vakantie periodes..... zoals de bergen naar Tretes en Selacta en niet te vergeten de oostkust van Java waar de enorme zeeschilpadden zwommen.
"Selacta" in Batu - Indonesië.....
ik weet niet exact welk zwembad dit was....
ik weet niet exact welk zwembad dit was....
Het water daar was dan ook vers uit de bergen en IJskoud......Ik kon geen poot zemmen, maar voor een ruhpia (in die tijd 1 gulden) sprong ik van de hoogste veerplank in het diepe , rakelings langs het randje, en als ik weer boven kwam kon ik met mijn knuistjes de rand van het zwembad pakken en me eigen er uit trekken.....er is me verteld dat ik op een dag wel 20 Ruhpia had verdiend
Met vader mee naar de haven en naar de Droogdok maatschappij, maakte altijd indruk !
Als klein ventje had je beste wel een paar zaken die blijkbaar veel indruk achter hebben gelaten, ik zal er enkele benoemen :
Wedstrijd vliegeren met heel scherp vliegertouw en daarmee langs het vliegertouw van je vijand schuren tot een van de draden door was geschuurd en jij gewonnen of verloren had. Het vliegertouw werd ingesmeerd met een bepaalde lijmsoort en door een blik met fijngemalen glasscherven gehaald......in mijn geval was het glas een gewezen bierfles van mijn ouwe heer en de andere lege flessen gingen naar de kampong, werden daar verkocht en van de opbrengst kocht ik dan weer grote mango's. Jong geleerd en oud gedaan toch..... handelen met de inlanders !
Ook de moesson bracht plezier, want als het daar begon te regenen stond de straat in minder dan een mum helemaal blank, maar dan is het ook echt blank want we konden gewoon in de straat zwemmen !....... met bakken kwam het uit de hemel en alle hilariteit ten top want als er een auto door de straat kwam , kon die het vaak vergeten. Lopen en eruit duwen door alle straat schoffies....Voor de Nederlandse begrippen vaak een stuk ongeloof, maar zo snel als dat het blank stond , zo snel kon het ook weer verdwenen zijn.....
Wedstrijd vliegeren met heel scherp vliegertouw en daarmee langs het vliegertouw van je vijand schuren tot een van de draden door was geschuurd en jij gewonnen of verloren had. Het vliegertouw werd ingesmeerd met een bepaalde lijmsoort en door een blik met fijngemalen glasscherven gehaald......in mijn geval was het glas een gewezen bierfles van mijn ouwe heer en de andere lege flessen gingen naar de kampong, werden daar verkocht en van de opbrengst kocht ik dan weer grote mango's. Jong geleerd en oud gedaan toch..... handelen met de inlanders !
Ook de moesson bracht plezier, want als het daar begon te regenen stond de straat in minder dan een mum helemaal blank, maar dan is het ook echt blank want we konden gewoon in de straat zwemmen !....... met bakken kwam het uit de hemel en alle hilariteit ten top want als er een auto door de straat kwam , kon die het vaak vergeten. Lopen en eruit duwen door alle straat schoffies....Voor de Nederlandse begrippen vaak een stuk ongeloof, maar zo snel als dat het blank stond , zo snel kon het ook weer verdwenen zijn.....
Ook het zwemmen in de haven van Soerabaja bij Brantas was spannend..... er zwom nog wel eens van die grote vissen in de haven beginnende met een H en eindigen met aaien.......brrrrr, als ik daar aan terug denk !, maar dat gevaar wilde je niet zien.....
Dit zeilschip was de "Windjammer", een overnaads zeewaardige kajuitjacht van mijn vader , die hij zelf heeft gebouwd. Hij ging dan ook veel buitengaats richting Madoera.
A.C.Krijgsman Sr.
Hennie (mijn zus) Annie Krijgsman (moeder) en Arie jr.
In mijn beleving liep ik uit huis de straat op , ging rechtsaf en daarna links naar de Kembang Kuneng.
Wij woonden toen op de Jalang Prapanca...... Zoekend op de kaart klopte blijkbaar mijn beeldvorming nog.....
Wij woonden toen op de Jalang Prapanca...... Zoekend op de kaart klopte blijkbaar mijn beeldvorming nog.....
Johan van Oldenbarnevelt
In 1956 werd ik met mijn moeder en mijn zus door mijn vader terug gestuurd naar Nederland daar het regiem Soekarno niet op een lijn zat met Nederland en de tijden waren toen heel erg gespannen.
Wij zijn thuisgevaren met de M.S. Johan van Oldenbarnevelt.
Ik weet nog goed dat ik tijdens deze reis uit de hoogslaper ben gevallen met mijn guling (lang rond kussen) en naar de ziekenboeg moest om wat hechtingen achter het oor te laten zetten
Het meest erge van deze terugreis naar Nederland was dat ik onze herdershond "Koen" heb achter moeten laten en hem erg mistte.
Mijn vader is in Soerabaja achtergebleven om verder alle zaken af te wikkelen en in mijn beleving heeft hij in die tijd aardig de blommetjes buiten gezet ...(zou ik nooit hebben gedaan, toch ????)
Hij heeft uiteindelijk ook zijn hielen moeten lichten en alle bezittingen daar moeten achterlaten........, incl. zijn eigen gemaakte zeewaardige zeiljacht de Windjammer, alhoewel ik heb gehoord dat ons jacht door de een of ander in delen naar Nederland is gekomen, en hier heeft gevaren....??????
Ik heb het nooit kunnen traceren en kunnen bevestigen !
De verhalen gaan rond dat hij ooit is gesignaleerd in IJmuiden e.o..
Wij zijn thuisgevaren met de M.S. Johan van Oldenbarnevelt.
Ik weet nog goed dat ik tijdens deze reis uit de hoogslaper ben gevallen met mijn guling (lang rond kussen) en naar de ziekenboeg moest om wat hechtingen achter het oor te laten zetten
Het meest erge van deze terugreis naar Nederland was dat ik onze herdershond "Koen" heb achter moeten laten en hem erg mistte.
Mijn vader is in Soerabaja achtergebleven om verder alle zaken af te wikkelen en in mijn beleving heeft hij in die tijd aardig de blommetjes buiten gezet ...(zou ik nooit hebben gedaan, toch ????)
Hij heeft uiteindelijk ook zijn hielen moeten lichten en alle bezittingen daar moeten achterlaten........, incl. zijn eigen gemaakte zeewaardige zeiljacht de Windjammer, alhoewel ik heb gehoord dat ons jacht door de een of ander in delen naar Nederland is gekomen, en hier heeft gevaren....??????
Ik heb het nooit kunnen traceren en kunnen bevestigen !
De verhalen gaan rond dat hij ooit is gesignaleerd in IJmuiden e.o..